Gaudete, Christus est natus


El hecho de regalar un buen misterio del «belén»
o un icono de la Natividad del Señor
es un anuncio «plástico» del misterio que estamos celebrando.
Una buena ocasión
es el matrimonio de familiares o amigos
o una fiesta de Reyes.

El Papa Francisco nos felcitó las pascuas
con una preciosa Carta sobre el «pesebre navideño»:
Carta <Admirabile signum>
Carta apostólica Admirabile signum del Santo Padre Francisco sobre el significado y el valor del Belén

AUDICIÓN: Gaudete! Christus est natus!

Gaudete! gaudete
Christus est natus
Ex Maria Virgine:
gaudete!

1.
Tempus adest gratiæ,
Hoc quod optabamus;
Carmina lætitiæ
Devote reddamus.
2.
Deus homo factus est,
Natura mirante;
Mundus renovatus est
A Christo regnante.
3.
Ezechielis porta
Clausa pertransitur;
Unde Lux est orta,
Salus invenitur.
4.
Ergo nostra concio
Psallat jam in lustro;
Benedicat Domino:
Salus Regi nostro.

Una versión en español:

¡Alégrate!
¡Alégrate! Cristo ha nacido
de la Virgen María.

El tiempo de gracia ha llegado,
lo que tanto hemos deseado.
Canciones de alegría
cantemos con fe.

¡Alégrate! …

Que nuestra oración
ahora cante con júbilo.
Bendigamos al Señor,
alabemos a nuestro Rey.

¡Alégrate! ….

Dios se ha hecho hombre
con naturaleza maravillosa.
El mundo ha sido renovado
por Cristo, nuestro Rey.

¡Alégrate! ….

El tiempo de gracia ha llegado,
lo que tanto hemos deseado.
Canciones de alegría
cantemos con fe.

¡Alégrate! …

AUDICIÓN:
Libera: Gaudete


«Él ha sido pequeño, Él ha sido niño, para que tu puedas ser adulto pleno;
Él ha sido envuelto con pañales, para que tú puedas ser desligado de los lazos de la muerte;
Él ha sido puesto en un pesebre, para que tú puedas ser colocado sobre los altares;
Él ha sido puesto en la tierra, para que tú puedas estar entre las estrellas;
Él no tuvo lugar en el mesón, para que tú tengas muchas mansiones en los cielos;
Él siendo rico, se ha hecho pobre por vosotros, a fin de que su pobreza os enriquezca (2 Co 8,9).
Luego mi patrimonio es aquella pobreza, y la debilidad del Señor es mi fortaleza.
Prefirió para sí la indigencia, a fin de ser pródigo con todos.
Me purifican los llantos de aquella infancia que da vagidos, aquellas lágrimas han lavado mis delitos.
Te debo más, Señor Jesús, por tus sufrimientos que me redimieron, que por tus obras que me crearon.
De nada me hubiera servido haber nacido sin el provecho de la redención»
San Ambrosio, Exposición sobre el Ev. De Lucas 2, 41-42

***

3 comentarios en “Gaudete, Christus est natus

  1. En un día como hoy de recapitulación anual, (feliz cumpleaños, pues todos vamos a cumplir con el cumplido año), y trabajando sobre el libreto de un nuevo CD casi terminado, dedicado al milenio del tratado sobre el amor «El collar de la paloma», escrito en Játiva en 1022, por el sabio filósofo de familia muladí Ibn Hazm de Córdoba 994-1064, cuyo título originario fue EL COLLAR DE LA TÓRTOLA Y LA SOMBRA DE LA NUBE, me atrevo a poner un poema (cantado con música andalusí).

    UN CORAZÓN PURO. Excelencia de la castidad. No tenemos mano sobre nuestras personas, de él venimos y a él debemos retornar.

    «De la fuerza de ánimo he hecho bastión y coraza,
    pues jamás del ultrajado revestí los hábitos.
    Más que la mayoría de la gente, tengo yo
    eso poquito que me permite no necesitar a nadie.
    Estando firmes mi religión y mi honor,
    de lo que me queda atrás no me preocupo.
    El ayer ya pasó, si veré el mañana qué sé yo,
    Así pues, ¿por qué razón voy a afligirme?»

    Y, abusando de vuestra paciencia, comparto un segundo poema:
    SEÑALES DE AMOR.
    -Síntoma del amor es que el amante ande atropellado cuando vuela hacia el amado arrimándose a su vera y que, al levantarse para alejarse de éste, lo haga con pasos morosos-.

    «Cuando me voy de tu lado, mis pasos
    son como los del prisionero a quien llevan al suplicio.
    Al ir a ti, corro como la luna llena
    cuando atraviesa los confines del cielo.
    Pero, al partir de ti, lo hago con la morosidad
    con que se mueven las altas estrellas fijas.»

    • Aún a riesgo de decir una tontería –y sin contar con un ejemplo a mano–, comento que los versos de «UN CORAZÓN PURO»:

      «El ayer ya pasó, si veré el mañana qué sé yo,
      Así pues, ¿por qué razón voy a afligirme?»

      me recuerdan al estilo de alguna de la poesía china clásica (no tanto los anteriores).

  2. Se me olvidó recordar que casi todos los poemas de amor tienen un oculto contenido místico, sufí, a lo divino, al Amado, a la Eucaristia, depende el matiz. Preguntarselo a Salomon y su Cantar…

Responder a Carolina Cancelar respuesta

Tu dirección de correo electrónico no será publicada. Los campos obligatorios están marcados con *